Unha moi longa e proveitosa existencia é a que tivo Afonso Chairo González, un soberés da aldea de Vilalbade, que ás súas 106 anos (cumpriunos o pasado mes de xaneiro) fai un repaso da súa vida sentado nunha cadeira da residencia de maiores da Sober a que leva 15 anos.
Di que fixo "case de todo nesta vida, desde ser albanel, labrador, cazador, taxidermista, castrador de animais, canteiro, fontaneiro, carpinteiro, zapateiro, soldador e carteiro", sempre con bo humor e actitude positiva.
Destaca tamén con orgullo a súa profesión como "mecánico na fábrica de armas da Coruña", reparando posteriormente pezas e escopetas de caza a nivel privado.
é o seu único fillo, Pedro Chairo, quen explica diferentes aspectos da vida do seu pai debido a que este padece problemas de audición e tamén de vista.
Di que "sempre foi un home afable, honesto, de bo humor e sempre riseiro, con actitude positiva. Quizá por iso foi unha persoa admirada e querida por todos os que o coñecen".
Varios empregos ao mesmo tempo para que o seu fillo estudase
O vitalismo do centenario foi outra dos seus acenos de identidade, pois nunca deixou de preocuparse por mellorar, ademais de traballar duramente e ter varios empregos ao mesmo tempo para que o seu fillo Pedro puidese estudar unha carreira universitaria lonxe da contorna familiar e posteriormente formarse en idiomas no estranxeiro.
E é que Afonso Chairo deulle ao seu fillo o que el non puido conseguir no seu momento, que non era outra cousa que estudar e formarse como mestre de escola. Era a súa ilusión, pero di que leva con orgullo todas e cada unha das profesións que tivo, ademais das súas afeccións polo debuxo e a música.
De feito sempre tocou o acordeón, co que animaba o aniversario dos seus compañeiros de residencia.
